Mijn kerst hoogtepunt

Kersttijd, eten, feesten, ... maar het heeft ook zijn leuke kanten! Zo liet een nonkel mij volgende gevleugelde zinntjes van Willem Elsschot vallen op een onbewaakt moment:

want tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat

Alle kunde en kennis vergaat als iemand zo'n mooie woorden zachtjes kan laten vloeien op papier, die bij het vertellen heen en weer gaan glijden langs je oren, naar binnen, tot zij sterven in het diepst van je gedachten.

Watervallen en valkuilen

Het heeft zo'n negatieve bijklank... we houden er niet van... Waterfall

Nochtans:
De oorspronkelijke (traditionele) waterfal methode -1970 door W. Royce- was een reactie op het phased model: een veel rigidere aanpak. Royce heeft feedback loops geïntroduceerd, en prototyping: als je 't mij vraagt heel erg agile concepten. De feedback processen zijn trouwens volledig geïntegreerd in Prince2 (controlling a stage – work package authorising & monitoring), maar meestal vergeet men om dit toe te passen.

Ik spreek daarom eerder over "push" versus "pull" aanpak: dat duidt op het kernverschil, en vermijdt een onterechte veronderstelling dat de waterval aanpak niet adaptief kan zijn.

Design upfront is ook een verschil, maar eerder een oorzaak/gevolg/noodzaak van een push keuze -ik schreef bijna noodzakelijk kwaad, sorry hiervoor- . Design en analyse zijn nodig om planning te kunnen opmaken. Agilisten stellen zich kritisch op tov (big) design upfront: hoe betrouwbaar is zo'n design? Wat is de waarde ervan? Is dit voldoende voor een goede planning? Wat is de impact van fouten? Hoe gemakkelijk is het om dit plan aan te passen als de realiteit andere noden blijkt te stellen? Is het de kost van de investering waard? enz...

http://en.wikipedia.org/wiki/Winston_W._Royce