Het heeft zo'n negatieve bijklank... we houden er niet van...
WaterfallNochtans:
De oorspronkelijke (traditionele) waterfal methode -1970 door W. Royce- was een reactie op het phased model: een veel rigidere aanpak. Royce heeft feedback loops geïntroduceerd, en prototyping: als je 't mij vraagt heel erg agile concepten. De feedback processen zijn trouwens volledig geïntegreerd in Prince2 (controlling a stage – work package authorising & monitoring), maar meestal vergeet men om dit toe te passen.
Ik spreek daarom eerder over "push" versus "pull" aanpak: dat duidt op het kernverschil, en vermijdt een onterechte veronderstelling dat de waterval aanpak niet adaptief kan zijn.
Design upfront is ook een verschil, maar eerder een oorzaak/gevolg/noodzaak van een push keuze
-ik schreef bijna noodzakelijk kwaad, sorry hiervoor- . Design en analyse zijn nodig om planning te kunnen opmaken. Agilisten stellen zich kritisch op tov (big) design upfront: hoe betrouwbaar is zo'n design? Wat is de waarde ervan? Is dit voldoende voor een goede planning? Wat is de impact van fouten? Hoe gemakkelijk is het om dit plan aan te passen als de realiteit andere noden blijkt te stellen? Is het de kost van de investering waard? enz...
http://en.wikipedia.org/wiki/Winston_W._Royce